Tonik nawilżający na bazie hydrolatu z róży damasceńskiej

Po dłuższym czasie stosowania hydrolatu z róży damasceńskiej i zachwycania się jego zapachem, uznałam, że chętnie nawilżyłabym skórę jeszcze bardziej. 

Kiedy znalazłam na stronie Mazideł prosty do wykonania tonik postanowiłam spróbować. To był jeden z pierwszych kosmetyków, jaki sobie zrobiłam. Przyłożyłam się do tego z wielką starannością - wszystko dezynfekowałam i każda kroplę odmierzałam dozownikiem, a każdy mililitr strzykawką.

Jedyną modyfikacją było zastąpienie wody destylowanej hydrolatem z róży damasceńskiej, co zrobiłam dopiero po wielokrotnym przeczytaniu, że ktoś już tak zrobił i nadal ma skórę na twarzy.

Modyfikacja ta wynikła nie tylko z mojego zachwytu dla upojnego zapachu hydrolatu z róży damasceńskiej, ale została wymuszona brakiem możliwości zdobycia wody destylowanej. Apteki już od dawna jej nie sprzedają, a woda destylowana do samochodów, nie jest odpowiednia do zastosowania w kosmetykach.

Robiłam tonik według tego przepisu przez ponad rok, ale później odkryłam nawilżacz cukrowy, który bardzo przypadł mi do gustu. Kupuję go w Naturalisie.

Po konsultacji z panią Agnieszką z Naturalisa, postanowiłam dodawać nawilżacza cukrowego do toniku, zrezygnowałam natomiast z gliceryny. Zastąpiłam też 1% roztwór kwasu hialuronowego (wielkocząsteczkowy) roztworem wielko- i małocząsteczkowym 1,5% z Naturalisa, a później 2% roztworem o dwóch różnych ciężarach cząsteczkowych, też dostępnym w Naturalisie.

Obecnie stosowany preparat to roztwór 0,8% ultraniskocząsteczkowego (ULMW) czystegokwasu hialuronowego oraz 1,2% wielkocząsteczkowego (High MolecularWeight) kwasu hialuronowego.

Zaczęłam też dodawać więcej tego kwasu, bo skoro jego dopuszczalne stężenie wynosi do 100%, spokojnie mogę dodawać go kilka procent, a to przecież jeden z najskuteczniejszych nawilżaczy.