Dlaczego wybieram kosmetyki naturalne?

Kiedy mówię, że sięgam głównie po kosmetyki naturalne, a często jestem pytana, skąd ten pomysł, a czasem też przekonywana, że to pomysł dziwny, czy wręcz głupi.

Oraz, że „bycie eko” to moda, która przeminie, albo już przeminęła i teraz jest tak bardzo passe, że wstyd robić coś równie niemodnego . Muszę więc tłumaczyć, że nie „jestem eko” i że tak generalnie wszystko mi jedno, czy to co robię jest aktualnie modne czy nie. Po prostu lubię naturalne kosmetyki. ;-)

Coraz częściej dziwi mnie, ile stereotypów ludzie zaczynają przypisywać do określonych zachowań. Czasem bowiem okazuje się, że skoro używam naturalnych kosmetyków, to także jem tofu, ćwiczę jogę, a ponadto czytam poradniki samorozwojowe i chodzę na warsztaty z coachami, a w wolnych słucham smooth-jazzu sącząc latte z mlekiem sojowym.

Tak sobie niektórzy wyobrażają zwolenniczkę naturalnych kosmetyków. ;-)

Więc ja jestem taka „niespójna wizerunkowo”: w ogóle nie jadam tofu (ani nic z soi, także tego mleka), kawy zresztą również nie pijam, a jogi raz próbowałam, ale mi nie wyszło, czego co prawda bardzo żałuję, ale cóż poradzę? 

Książki i muzyka są dla mnie bardzo ważne, ale samorozwojowe poradniki i warsztaty to nie moja bajka, podobnie jak smooth jazz. 

Na szczęście poza takimi skojarzeniami, moje zakręcenie na tle naturalnych kosmetyków (a także zdrowej żywności) coraz częściej spotyka się z zainteresowaniem osób, które są tego ciekawe.

Coraz więcej znajomych, pyta mnie o naturalne kosmetyki dla siebie. Więc zaczynam się czuć trochę jak „misjonarka”, propagująca idee naturalnej pielęgnacji. ;-) Polecam kosmetyki, zioła, sklepy i marki; robię „odlewki”, „odsypki” i „odkrojki” i cieszy mnie, kiedy  trafiam w czyjś gust.

Często słyszę pytania, skąd mi się to wzięło. Czasem też zadają mi je czytelniczki bloga, więc postanowiłam o tym napisać.

Było to tak:

Kilka lat temu, będąc już w dojrzałym wieku, doszłam do wniosku, że najwyższy czas zacząć w końcu o siebie dbać. Czas znaleźć kosmetyki odpowiednie dla mojej skóry i nauczyć się wreszcie robić makijaż.

Podeszłam do sprawy jak do jakiegoś zadania bojowego. Nie poprzestałam na zakupie gazety z poradami i kosmetyków z reklamy - to byłoby za proste... ;-)

Przeprowadziłam porządny research. Od czego mamy internet? Rzuciłam okiem, co tam można znaleźć, a ilość informacji mnie przytłoczyła. Jednak okazały się one ciekawe.

Zaczęłam systematycznie przekopywać internetowe zasoby w przerwach na herbatę oraz wieczorami, a także w czasie bezsennych nocy.

Postanowiłam zgromadzić wiedzę teoretyczną, zanim przejdę do rzeczy. Gdybym wiedziała, ile tego jest, możliwe, że dałabym spokój i w najbliższej drogerii kupiła to, co akurat wpadłoby mi w ręce.

Ale nie wiedziałam. Dlatego szukałam, czytałam i zgłębiałam tematykę. Wciągnęło mnie to tak, że skończyłam jako blogerka. ;-)

Przedzierając się poprzez fora dyskusyjne i (wówczas jeszcze nieliczne i „raczkujące”) blogi urodowe szybko zrozumiałam, że to, co wiem o kosmetykach to wierzchołek ogromnej góry lodowej. I że praktycznie nic nie wiem.

Początkowo czytałam na temat nowości kosmetycznych z różnych koncernów, których produktów używałam wcześniej, ale z różnym skutkiem, przy mojej skłonnością do podrażnień i alergii. Teraz okazało się, że dobierając sobie kosmetyki tylko na podstawie etykietek w rodzaju „30+” albo „do skóry suchej” popełniam wielki błąd.

Ze zdumieniem dowiedziałam się na przykład, że niektóre składniki często podrażniają, inne mogą zapychać pory. I że dotyczy to także tych kosmetyków, które teoretycznie są hipoalergiczne / apteczne / „medyczne” / itp. - przez co wcześniej obdarzałam je większym zaufaniem.

To wszystko było takie fascynujące, że zaczęłam się wczytywać coraz głębiej i głębiej, aż doszłam do tematyki naturalnych kosmetyków i półproduktów. Oraz samodzielnego „kręcenia” kosmetyków.

W mojej rodzinie jest tradycja leczenia się ziołami w przypadku np. przeziębień czy innych niewielkich dolegliwości. Zawsze mnie to interesowało, więc ziół u mnie nie brak. Uznałam więc, że skoro używa się ziół dla zdrowia, można ich także używać dla urody. Podobnie jak olejów, hydrolatów i ekstraktów.

Poza tym od dziecka lubię robić różne rzeczy własnoręcznie. Nagle okazało się, że mogę sobie robić kremy, toniki i olejki we własnej kuchni, przy pomocy stosunkowo prostych narzędzi. I że nie jest to ponad moje amatorskie siły. Wcześniej wydawało mi się, że zrobienie samodzielnie choćby najprostszego kosmetyku wymaga co najmniej magisterium z chemii czy farmacji, to jeszcze konieczne jest do tego całe laboratorium.

Kiedy oglądam się wstecz, czasem myślę, że wygodniej byłoby naprawdę nie wnikając szczególnie w tematykę, jak „normalne kobiety” - kupić co tam dają w sklepie i używać. ;-) 

Co prawda nadal często miałabym problemy ze skórą, ale miałabym też więcej miejsca w łazience. I czasu… O pieniądzach już nawet nie wspominam. ;-)

Tyle, że odkąd używam naturalnych kosmetyków wyglądam dużo lepiej. Zapomniałam jak wyglądają większe zmiany na skórze i przestałam bywać u dermatologa, gdzie wcześniej leczyłam zmiany atopowe (które jakoś niepostrzeżenie znikły).

Alergiczne reakcje skórne teraz zdarzają mi się bardzo rzadko i są nieporównywalnie mniejsze od tego, co zdarzało mi się wcześniej. No i bardzo przybyło mi włosów (choć nasiliła mi się niedoczynność tarczycy). Moje włosy wyglądają teraz dużo lepiej niż w czasie, kiedy wchodziłam do drogerii i brałam to, co było opisane jako „do włosów kręconych” albo „do włosów suchych”, nie zastanawiając się nad składem chemicznym.

Jednak dzięki temu, że zgłębiłam ten temat nie tylko poszerzyłam wiedzę i horyzonty, ale też znalazłam sobie fajne hobby. Dzięki niemu założyłam blog, którego prowadzenie sprawia mi przyjemność i dzięki któremu poznałam wiele fajnych osób.

Poza pozbyciem się problemów z alergiami i podrażnieniami zyskałam więc coś jeszcze – więc naprawdę warto było! :-)

Jak jest z Wami?

Używacie naturalnych kosmetyków?

Co sprawiło, że zaczęłyście interesować się kosmetykami i bardziej świadomie podchodzić do tej tematyki?