Kosmetyki mineralne

Tekst o kosmetykach mineralnych obiecywałam zaprzyjaźnionej blogerce urodowej od... dwóch lat? W końcu zamieszczę go u siebie... Skoro już pokazałam swoją mineralną kolekcję.

Doświadczone użytkowniczki "minerałków" nie znajdą tu nic nowego. To post przygotowany z myślą o początkujących lub całkiem nowych użytkowniczkach tego typu kosmetyków.

Od razu też zaznaczam, że nie będzie to tekst o kosmetykach "mineralnych" - czyli reklamowanych jako takie kosmetykach z "dosypkami" minerałów dostępnych w ofercie większości firm. Takich kosmetyków nie używam i nie mogę się na ich temat wypowiadać. Używam "prawdziwych" minerałów i prawdę mówiąc tylko nimi potrafię się malować ;-)

Czym się różnią "prawdziwe minerały" od pseudominerałów? Przede wszystkim składem: te "prawdziwe" najczęściej zawierają tylko mikę, dwutlenek tytanu, tlenki żelaza, jednak czasem są wzbogacone innymi, zwykle naturalnymi składnikami.

Mogą także zawierać inne nieorganiczne pigmenty np. ultramaryny, zieleń chromową, żelazocyjanek żelaza, itp. Inne składniki, które można spotkań w składzie kosmetyków mineralnych to stearynian magnezu, węglan wapnia, krzemionka, kaolin, skrobię ryżową, puder jedwabny albo perłowy, czy azotek boru.

Kontrowersyjnym składnikiem jest tlenochlorek bizmutu (bismuth oxychloride), ktory może mieć działanie alergizujące i niewiele firm "mineralnych" używa go w swoich formulacjach. Co najmniej jedna,która to robią, ukrywała tę informację o składzie, co zaowocowało małą aferą.

Kosmetyki mineralne nie powinny zawierać: talku (choć w sumie jest to minerał) i innych wypełniaczy, sztucznych dodatków zapachowych i konserwantów. nie powinny zawierać też olejów, choć zdarzają się kosmetyki prasowane robione przy użyciu olejów organicznych.

Kupując kosmetyki sprawdzajcie skład. :-)

Jeśli chcecie dowiedzieć się więcej o składnikach kosmetyków mineralnych - polecam ten wątek z forum Wizaz, jego autorka, Lorri ma ogromną wiedzę na ten temat.

"Prawdziwe" minerały długo funkcjonowały jako tzw. "niezależne" (indie) kosmetyki. Sprzedawały je małe firmy, w większości zlokalizowane w USA. Dzięki nim poznałam minerały i nauczyłam się malować ;-) Wcześniej rzadko to robiłam i nie cierpiałam tego. Dlaczego? Bo nie znoszę źle dobranych kolorów: na zdjęciach, na obrazach, a na własnej twarzy szczególnie!

Tymczasem większość kolorowych kosmetyków sprzedawanych w drogeriach występuje w trzech kolorach: jasnym, średnim i ciemnym. Ten jasny jest zwykle różowy, w chłodnej tonacji. Jeśli ktoś ma jasną skórę, ale nie w różowej tonacji, wygląda w nim jak Miss Piggy. Musi więc sięgnąć po średni, który dla takiej osoby jest za ciemny i wtedy wygląda dla odmiany jak fanka solarium, i to taka, która chodzi tam w golfie. Pomysły w rodzaju "rozetrzyj podkład na linii szyi, żeby nie było widać różnicy" są... urocze po prostu - różnicę zawsze będzie widać...

Dlatego właśnie nie mogłam się przekonać do owych "podkładów", zwłaszcza, że były to tłuste "fluidy" o odpychających woniach, nieciekawej konsystencji, zapychające skórę i często uczulające. Unikałam tego.

Do kosmetyków mineralnych przekonał mnie nie tylko niemal hipoalergiczny i lekki skład, ale także to, że te małe niezależne firmy prześcigały się w ilości dostępnych kolorów w rozmaitych odcieniach i tonacjach. kiedy pierwszy raz zobaczyłam ofertę kilkuset (!!!) różnych kolorów podkładu - wpadłam w zachwyt. I tak to się zaczęło.

Co prawda dobranie sobie odpowiedniego odcienia zabrało mi trochę czasu (i funduszy). Próbki zamawiałam z USA, na szczęście były na ogół bezpłatne i płaciłam tylko za wysyłkę (zwykle 3-5 USD, w czasach, gdy dolar kosztował ok 2,5 zł). Początkowo myślałam, że mam średnio ciemną skórę w beżowej tonacji - okazało się, że guzik! Wszystko, co zamówiłam z tym przekonaniem było dla mnie za ciemne. Trochę jaśniejsze odcienie też okazały się za ciemne. Tym sposobem dowiedziałam się, że mam jasną skórę, ale nie różową. Potem się okazało, że mam jasną, ale w ciepłej tonacji.

Większość koncernów kosmetycznych prawdopodobnie w ogóle nie wie o istnieniu takich kolorów skóry: jeśli robią coś w tonacji ciepłej - brzoskwiniowej, jest to ciemne. Na ogół także pomarańczowe... ;-)

Przetestowałam wiele odcieni, znalazłam idealne i od tamtej pory bardzo lubię się malować. Wyłącznie minerałami. Nanoszenie cienkiej i niewyczuwalnej na skórze warstewki proszku przy pomocy miękkiego pędzelka jest znacznie przyjemniejsze niż nacieranie się tłustym fluidem o zapachu perfumowanej farby akrylowej. Efekt - dosyć naturalny.

Skutek uboczny jest taki, że to wciąga i zanim człowiek się obejrzy, potrzebuje nie tylko podkładu i korektora do ujednolicenia cery, ale wielu cieni do powiek, różów, bronzerów i całej reszty rzeczy, bez których spokojnie mógłby się obejść...

Nie wspominając już o rosnącej armii miękkich pędzli. ;-)