Cztery lata hedonizmu i eskapizmu - wspomnienia

Dziś mija kolejna rocznica opublikowania pierwszego wpisu na tym blogu. Wcześniej przez kilka lat czytałam inne blogi lifestylowe i coraz bardziej chciałam sama taki pisać.

Na początek opublikowałam wpis o farbowaniu włosów henną, który napisałam w 2010 roku dla mojej koleżanki i wtedy znalazł się on na jej nieistniejącym już blogu. Byłam w szoku, kiedy zobaczyłam, ile miał wejść. :-)

Początkowo miał to być blog o hennie i kosmetykach naturalnych. Myślałam o tym, żeby zamieszczać tu własne przepisy (zamieściłam np. ten), ale czułam się zbytnią amatorką.

Tymczasem poczułam nieprzepartą potrzebę pisania o wnętrzach i designie, więc zaczęłam to robić. Pozytywne przyjęcie takich wpisów sprawiło, że zajęłam się także tą tematyką. Pamiętam do dziś fajną reakcję na wpisy o grzejnikach. :-)

Popularny był wtedy tag „Liebster Award” (teraz też jest, ale chyba już nie tak bardzo). Wzięłam udział w tej zabawie, a także w innych tagach np. tutaj i tutaj. Pamiętacie tag „Siedmiu wspaniałych?”  Dawno go nie widziałam, co się z nim stało?

Potem zaczęły się schody. Blogger zablokował mi blog, bo nie podałam numeru telefonu. Mieli wtedy chyba taki patent na wymuszanie takich informacji. Przeżyłam chwile grozy...

Szybko różne firmy zaczęły proponować mi współpracę, choć sama nie pisałam do nikogo z takimi propozycjami. Bardzo mnie to zaskoczyło.

Wtedy były to głównie firmy farmaceutyczne, które pod pretekstem „informowania i edukowania” chciały zamieszczać na blogach reklamy swoich produktów. Podobnie zachowywały się niektóre agencje „robimy akcję edukacyjną / informacyjną / itp. - dlaczego warto … z marką X”... To też mnie zaskoczyło. Nie „współpracowałam”.

Poza tym pisały chińskie sklepy z ubraniami, wtedy także nawet do takich początkujących blogerek często odzywały się polskie sklepy z ubraniami. Uprzejmie dziękowałam im za współpracę, bo nie czułam się kompetentna, aby pisać o modzie, a zwłaszcza, aby prezentować ją na sobie. Nie zdecydowałam się próbować swych sił jako modelka i stylistka. Myślę, że blogowi wyszło to na dobre.

Pisanie tego bloga tak mi się spodobało, że przez pewien czas pisałam nowe posty niemal codziennie (albo przygotowywałam wcześniej zapas). Dużo czasu spędzałam czytając blogi bardziej doświadczonych blogerek. Chciałam się od nich uczyć.  Poszukiwałam nowych tematów i nowych materiałów…

Nie chciałam zamieszczać na blogu cudzych zdjęć, nawet reklamowych, bez zgody autorów. Sama nie lubię, gdy ktoś sobie bierze efekty mojej pracy i bez obciachu z nich korzysta, więc nie zrobiłabym tego komuś. Cieszyłam się, kiedy ciekawe firmy wnętrzarskie zaczęły udostępniać moi swoje materiały, wyszukiwałam ciekawe zdjęcia i coraz bardziej mnie to wciągało.

Próbowałam pisać o historii sztuki i w ogóle o sztuce. Teraz zastanawiam się często, czy do tego nie wrócić, bo jestem dumna z wpisów o malarstwie.

Lubię też stare książki, więc kiedy znalazłam ciekawe (wręcz fascynujące!) poradniki z dawnych lat (ówczesne odpowiedniki dzisiejszych blogów lifestylowych), postanowiłam podzielić się i tym znaleziskiem i tak powstały te wpisy.

Był czas, kiedy fotografowałam jedzenie i pokazywałam je na blogu. Potem przestałam pokazywać, bo myślałam o osobnym blogu kulinarnym, ale teraz wiem już, że temu nie podołam, bo za mało mam czasu. Więc jedzenie chyba wróci na „Hedonizm i eskapizm”, bo jest bardzo zgodne z tą nazwą. :-)

Był też czas, kiedy weszłam w fazę, w którą wielu blogerów wchodzi – chęć dzielenia się wiedzą o blogowaniu. I tak powstały te wpisy.

W czasie tych czterech lat na blogu pojawiały się różne serie i cykle wpisów. Poza „Legendarną urodą” był to „Poniedziałkowy Przegląd Prasy” i „Piątka na Piątek”, która istnieje do dziś (choć z przerwami) i ma się dobrze. :-)

Każdą rocznicę bloga „czciłam” jakimś wpisem, nawet jeśli w ostatniej chwili odkrywałam,  że ta rocznica właśnie mija. A oto rocznicowe wpisy: pierwszy, drugi i trzeci.

A teraz mała ciekawostka: ciągle większość osób z mojego otoczenia nie ma pojęcia, że mam ten blog i nadal nie mam potrzeby ich informować, zwłaszcza, że bardzo żywe w moim środowisku jest myślenie o blogerach takie, jak opisałam we wpisie „Jak nas widzą nieblogerzy?”.

Ostatnio często brakowało mi czasu na blogowanie, ale kiedy przez dłuższy czas nic nie pisałam, tęskniłam za blogiem i blogowym środowiskiem. To tylko utwierdziło mnie w przekonaniu, że chcę nadal prowadzić ten blog. Jakoś znajdę czas! Na hedonizm i eskapizm zawsze warto znaleźć choćby chwilkę. :-)