Hesh: Heenara – 5 lat później

„Heenara” - roślinna farba / odżywka do włosów była swego czasu popularna wśród zwolenniczek naturalnych kosmetyków.

Pisałam o niej jesienią roku 2012 (tutaj wpis). Wówczas byłam ogólnie zadowolona z „Heenary”, dlatego niedawno znowu ją zakupiłam.

Byłam przekonana, że kupuję ten sam kosmetyk – opakowanie wyglądało dokładnie tak samo. Nie przyszło mi do głowy, by sprawdzić skład. Założyłam, że efekty będą podobne.

Nie porównałam też składu na opakowaniu z tym sprzed ponad 5 lat, zapisanym na blogu. Nie zrobiłam tego nawet po rozrobieniu farby, kiedy powaliła mnie ona paskudnym zapachem (w którym mocno wyczuwalny był neem oraz inne zioła, które wonią fiołków nie przypominają).

Zdziwiło mnie tylko, że nie zapamiętałam, że „Heenara” ma tak nieprzyjemny zapach. Uznałam jednak, że skoro tego nie zapamiętałam, pewnie nie jest on zbyt trwały. Tym bardziej, że przypomniało mi się, że hennowe maniaczki, które swego czasu mi „Heenarę” poleciły, nakładają ją na noc i śpią z nią na włosach. Doszłam do wniosku, że zapach pewnie wkrótce się ulotni. To był kolejny błąd.

Największym błędem jednakże okazało się to, że nie zabrałam się za eksperyment z „Heenarą” w czasie letnich dni, kiedy mieszkanie można wywietrzyć, tylko podczas siarczystych mrozów.

Wieczorem nałożyłam „Heenarę” na włosy, co było błędem gigantycznym.

Z trudem wytrzymałam ok. 45 minut (zapach chciał mnie zamordować). Potem zauważyłam zaczerwienienia na skórze, gdzie substancja się znalazła i szybko ją zmyłam.

Podczas zmywania wypadło mi bardzo dużo włosów. Więcej niż normalnie wypada mi przy farbowaniu. Przestraszyłam się, że jest to efekt alergii na któryś składnik. Choć przecież poprzednio „Heenara” mnie nie uczulała. Teraz na szczęście też skończyło się na zwiększonym wypadaniu włosów.

Wtedy właśnie uświadomiłam sobie, że powinnam była jednak sprawdzić skład...

Tymczasem jednak sprawdziłam uzyskany kolor i przekonałam się, że... w zasadzie nie bardzo uzyskałam jakikolwiek kolor.

Miałam już dość spore odrosty i farbowałam włosy, by się ich pozbyć, ale niestety – nic z tego. Odrosty lekko zabarwiły się na żółto. Nie w taki sposób, w jaki zabarwia je cassia. To taki brudnawy żółty kolor.

Poprzednio „Heenara” barwiła włosy na kolor nieco jaśniejszy niż czysta henna, ale nie tak jasny kolor, jak mój naturalny (tylko bardziej żółty).

Jasne odrosty na ciemnych włosach wyglądają nieciekawie. Przyżółknięte jasne odrosty wyglądają jednak jeszcze gorzej.

Jednak najgorsze było to, że moje włosy - nie bójmy się tego słowa i nazwijmy rzecz po imieniu – śmierdziały koszmarnie.

Umyłam je szamponem.

Dwukrotnie.

Śmierdziały nadal.

Dziś, nazajutrz po farbowaniu, włosy śmierdzą nadal. Paskudny odór unosi się wokół mnie. Jestem tą wonią kompletnie wykończona po upojnej nocy z nią spędzonej.

Muszę jednak przyznać, że „Heenara” nadała włosom połysk i ładnie podkreśliła skręt. Widać to na poniższym zdjęciu:

Jednak taki efekt można uzyskać wieloma innymi środkami, nie ryzykując podrażnienia skóry, wypadania włosów i nie roztaczając paskudnych zapachów.

Skład wypisany na opakowaniu jest zmieniony bardzo nieznacznie. Różnica jest w zapisie nazw tych samych roślin i nie ma informacji, ile % stanowią. Podejrzewam, że tutaj może być różnica – w proporcjach.

Choć jeśli zioła wypisano w kolejności, w jakiej występują, różnice te wydają się niewielkie – 4% zamiast 5% lub odwrotnie. Niemniej jednak efekt i ogólne wrażenie po ostatnim użyciu „Heenary”, a po poprzednich - są zupełnie różne.

Pozostaje więc inna możliwość – zioła stanowiące składniki mogą być gorszej jakości niż były kiedyś. Zioła nie są składnikami chemicznymi i nie są tak powtarzalne. Sama henna, kupowana w różnych firmach, a nawet w tych samych, ale z różnych zbiorów, bywa różna, choć ciągle jest to to samo zioło. Tutaj ziół jest więcej i podejrzewam, że stąd ta różnica.

Poczułam się zobowiązana napisać ten post, bo po poprzednim wpisie, w którym polecałam tę odżywkę, ktoś mógłby się na nią skusić. A po jej zastosowaniu uznać mnie za niewiarygodną blogerkę, która „pewnie chwali wszystko, co dostanie”. A co gorsza mógłby też zrazić się do naturalnego farbowania włosów, którego nadal jestem zwolenniczką i pasjonatką.

Ta przygoda z „Heenarą” jest moim najgorsze doświadczenie z roślinnymi farbami i odżywkami do włosów, więc uznałam za stosowne podzielić się nim. I o ile polecałam poprzednią wersję - napisałam wówczas, że dobroczynnie wpłynęła na moje włosy i jeszcze po nią sięgnę, teraz mam inne zdanie.

Tymczasem w łazience dojrzewa rozrobiona henna. Również marki Hesh, ale wypróbowana i ostatnio często stosowana (wpis o tej hennie jest tutaj).

Pierwszy raz w życiu nakładam farbę dzień po dniu i mam nadzieję, że dobrze chwyci i pokryje te nieszczęsne odrosty.

--

Powyższe słowa napisałam nazajutrz po farbowaniu i po upojnej nocy z bardzo przykrym zapachem na włosach.

Z publikacją wpisu poczekałam jednak z wpisem kilka dni, aż trochę opadną mi emocje. Chciałam też sprawdzić, jakie będą dalsze losy włosów po tej przygodzie.

Następnego dnia po „farbowaniu” „Heenarą” pofarbowałam włosy henną – również marki Hesh (tą). Henna dobrze pokryła włosy, w tym zażółcone odrosty. Kolor został uratowany. Niestety – nie zapach.

Nadal bez przerwy otacza mnie przykra woń, choć od tamtej pory umyłam włosy trzy razy – za każdym razem dwukrotnie. I kładłam na nie hennę. Nie mam pojęcia, kiedy pozbędę się tego zapachu...

Możliwe, że ktoś będzie zadowolony z „Heenary”, ale lepiej nie liczyć na pofarbowanie włosów. Owszem, można cieszyć się odżywieniem, połyskiem, podkreślonym skrętem, ale koniecznie weźcie poprawkę na zapach. Nieprzyjemny, długo utrzymujący się na włosach, co oznacza, że ciągle jesteśmy nim otoczone. I to nie przez kilka godzin, ale dni.

Hennę marki Hesh nadal mogę polecić. Jest jedną z lepszych, jakie stosowałam w ciągu kilkunastu lat farbowania włosów. Natomiast nie polecam już „Heenary”.