Po co nam te blogi?

Witajcie po wakacyjnej przerwie! Wracam z głową pełną pomysłów i plikiem pełnym notatek, z których powstaną nowe wpisy (kilka już powstało w czasie tego weekendu).

W czasie „blogowych przerw” i urlopów zawsze wpadam na dużo pomysłów na wpisy i bardzo narasta we mnie zapał do blogowania. Dlatego uważam, że warto czasem zrobić sobie taki urlop od blogowania – żeby właśnie odpocząć, nabrać nowych chęci i dystansu, który pozwala wpaść na nowe pomysły i zastanowić się, co na blogu warto zmienić.

Za kilka dni minie 8 lat, odkąd pojawił się pierwszy wpis na blogu. Poprzedzało to kilka tygodni zastanawiania się, czy warto taki blog założyć, o czym chciałabym tam pisać i jak.

I to było 8 lat temu... Nie mam pojęcia, kiedy to zleciało! Nie sądziłam wtedy, że tak mnie to wciągnie i że po 8 latach nadal będę prowadzić „Hedonizm i Eskapizm”.

Zanim zacznę zamieszczać nowe wpisy, postanowiłam napisać Wam o tym, co ostatnio trochę odciągnęło mnie od bloga i co sprawiło, że zrozumiałam, że decyzja o jego założeniu była bardzo dobra. I dlaczego cieszę się, że 8 lat temu stworzyłam „Hedonizm i Eskapizm” – moją małą odskocznię od codzienności.

Piszę Wam o tym, bo myślę, że pewnie nie tylko ja mam czasem taką myśl, że pisanie bloga to bezsensowna strata czasu i energii. Że po co mi ten blog? Pożera czas, który mogłabym poświęcić na coś innego. Choćby na odpoczynek.

Jak już kiedyś wspomniałam, niewiele osób w moim otoczeniu wie, że mam bloga. I dzieje się tak trochę dlatego, że nawet te nieliczne osoby często pytają, po co mi to? Po co „tracę czas” na bloga czy Instagram? Nudzi mi się? Mam za tego dużo czasu? Że chce mi się pisać bloga? A jeszcze o takich głupotach jak kosmetyki? Ech…

Bardzo często, kiedy narzekam na brak czasu (a ciągle mi go brak), słyszę, że skoro mam czas na bloga (a teraz jeszcze na Instagram), to chyba właśnie czasu mam nadmiar… Bo po co mi to?

A jednak... Przekonałam się, że prowadzenie bloga ma sens. Podobnie jak działalność na Instagramie.

Pisałam już, że dzięki blogowi poznałam fantastyczne osoby, a z kilkoma się zaprzyjaźniłam i bardzo się cieszę, że tak się stało. Gdyby nie te nasze blogi, nie miałabym okazji ich poznać.

Poza tym zgromadziłam dużo wiedzy o kosmetykach i wnętrzach. I poznałam wiele kosmetyków i wnętrz. Mogłam teraz urządzić mieszkanie tak, jak na pewno nie umiałabym, nie mając bloga.

No i nie wiem, jak wyglądałabym bez tej wiedzy o pielęgnacji twarzy, ciała, włosów, o makijażu… ;-)

Kiedyś napisałam cały wpis o tym, jak blogi zmieniły mi życie. ;-)

Ale poza tym wszystkim blog i blogowy profil na Instagramie nauczyły mnie poruszania się w social mediach, co teraz bardzo mi się przydaje w pracy zawodowej.

Ostatnio mniej czasu poświęcałam blogowemu profilowi na Instagramie, bo zajęłam się „służbowym” i już widzę efekty. Zobaczyłam je praktycznie niemal od razu, a po kilku tygodniach… byłam pod wrażeniem. Social media w dzisiejszych czasach to potęga…

Ludzie w moim środowisku zawodowym próbują się teraz tego nauczyć na szkoleniach. Albo wynajmują agencje do prowadzenia ich profilów. Nie są z nich jednak zadowoleni, bo pracownicy tych agencji, choć mają wiedzę o social mediach, nie znają specyfiki naszej pracy. Nie pracują w tej branży, więc nie rozumieją wielu rzeczy. Wtedy ci ludzie z mojej branży rezygnują z ich usług i sami chcą zajmować się social mediami, ale ich nie rozumieją.

Chodzą więc na szkolenia, czasem bardzo drogie i czasochłonne. A na nich dowiadują się niewielkiej części tego, czego nauczyłam się dzięki prowadzeniu bloga i profilu na Instagramie.

Gdybym nie prowadziła bloga i profilu na Instagramie, ze mną byłoby podobnie. Nie umiałabym poruszać się w tym środowisku.

A tak - niepostrzeżenie, przyjemnie i w wolnym czasie zdobyłam wiedzę, która okazuje się bezcenna.

Dzięki doświadczeniom z blogiem i Instagramem, dzięki śledzeniu innych Waszych blogów i profili  mogłam się uczyć od Was, bo tu wszyscy uczymy się od siebie i to jest fajne. Obserwuję Wasze blogi i profile, czytam Wasze wpisy, oglądam Wasze zdjęcia... Inspirujecie mnie, podsuwacie pomysły, dzielicie się wiedzą – jestem Wam za to bardzo wdzięczna.

Dzięki temu zrozumiałam, jak to działa i czuję się w tym pewnie i dobrze. I to działa.

A przy okazji znam to, czym zajmuję się zawodowo, bo zajmuję się tym od lat.

Mogłam to połączyć i rozwinąć się.

Pomyślcie o tym, gdy i Was dopadną wątpliwości po co Wam to blogowanie. Albo gdy ktoś znowu spyta Was, czy nie szkoda Wam czasu na "takie głupoty". ;-)

To nie są głupoty. To jest konkretna wiedza, która naprawdę może się przydać.

Umiemy coś, co bywa (na ogół jest) niedoceniane. I możemy być tego dumne!