Demeter: Clover

Ostatni zapach minionego lata (i zarazem tegoroczne moje odkrycie) jest... trudny.

Poznaliśmy się całkiem niedawno i... cóż... miłości z tego chyba jednak nie będzie. Trzeba jednak przyznać, że ma coś w sobie.

Lubię „bibliotekę zapachową Demeter”, choć poznałam tylko niewielką jej część i nie wszystkim, co poznałam chciałabym pachnieć. Podoba mi się jednak idea „zapachowej biblioteki”. Pomysł odtwarzania zapachów i zamykania ich w buteleczki jest fascynujący.

Zapachy to przecież wspomnienia. Dotyczy to nie tylko perfum, ale wszystkiego wokół nas, co roztacza woń, którą odbieramy, łączymy z innymi wrażeniami i emocjami, a potem właśnie zapach przypomina nam te chwile.

„Clover” miał być „skalisty, bogaty, głęboki i zielony” jako hołd złożony irlandzkiej prowincji. Liść koniczyny jest symbolem tego kraju, a ja bardzo lubię Irlandię, koniczynę oraz wszelkie zapachy zielone, bogate i głębokie. 

Zapowiadał się ciekawie. Na tyle ciekawie, że postanowiłam go poznać, gdy tylko po raz pierwszy przeczytałam opis.

Trafiłam na dobrą cenę, kliknęłam w ciemno (bardzo rzadko to robię – i zwykle żałuję) i... ciągle nie wiem, co myśleć.

To zapach bardzo w stylu Demeter. Z serii „Demeter wali kawę na ławę”.  Nie mówię, że to źle: dosłowność i dokładne odwzorowanie zapachów to wielka zaleta „zapachowej biblioteki”.

Sęk w tym, że choć „Clover” jest ciekawy, nie bardzo wiem, do czego go stosować. „Do siebie”? Niewątpliwie pachniałabym intrygująco. Sprawdzałam... Intrygująco, do tego stopnia, że nie przełamałam się jeszcze, aby gdzieś wyjść tak pachnąc. ;-)

„Clover” rzeczywiście jest bardzo zielony, koniczynowy i łąkowy. I jeszcze podeszczowy – w Irlandii przecież co chwilę pada. Poza koniczyną i zielenią, czuć w nim więc jeszcze powietrze po deszczu i parującą, mokrą ziemię.

To rzeczywiście daje wyobrażenie o irlandzkiej prowincji i klimacie, choć takie zapachy można wyczuć i na polskiej prowincji, idąc zieloną łąką po deszczu. Są one bardzo przyjemne (w moim odbiorze), kiedy idzie się tą łąką. Natomiast trudno taką łąką pachnieć.

„Clover” przypomina mi dwie inne pozycje z zapachowej biblioteki Demeter: „Rain” i „Thunderstorm”. O ile „Rain” jeszcze mogłabym pachnieć, o tyle „Thunderstorm” w roli „mojego” zapachu mnie przerasta.

„Clover” na szczęście jest bardziej podobny do „Rain”, od „Thunderstorm” jest znacznie mniej „ziemisty”. Czuć w nim „ziemię”, ale na pewno nie tak mocno, jak w „Thunderstorm”, który to zapach wielu osobom kojarzy się z mokrą ziemią.

Z „deszczowych” zapachów Demeter zdecydowanie wolę „Rain”, gdzie bardziej niż mokrą ziemię czuć właśnie sam deszcz: wodę, ozon i mokre rośliny.  Dodajmy do tego koniczynę, trawę i zielone liście – i mamy „Clover”. Wiosenno-letnią przechadzkę po łące w deszczowy dzień, zamkniętą w butelce. Pytanie: co z nią robić? ;-)

Dodam jeszcze, że zapach jest jak na wodę kolońską bardzo intensywny i (przynajmniej na mnie) długo się utrzymuje.

Zdarzały Wam się takie trudne relacje z zapachami? Kupujecie je czasem „w ciemno”?